Cookies Close
Używamy cookies w celach funkcjonalnych, aby ułatwić użytkownikom korzystanie z witryny oraz w celu tworzenia anonimowych statystyk serwisu. Jeżeli nie blokujesz plików cookies, to zgadzasz się na ich używanie w pamięci urządzenia. Możesz samodzielnie zarządzać cookies zmieniając odpowiednio ustawienia Twojej przeglądarki.
Odeszła najstarsza uczestniczka walk o Redutę PWPW
 (08-02-2018)

7 lutego 2018 r. zmarła Alicja Madziar-Kostarska - najstarsza uczestniczka walk o Redutę PWPW. Pogrzeb odbędzie się 13.02.2018 r. o godz. 12.15 w Kościele pw. Świętego Jozafata przy ul. Powązkowskiej 90.

Przypominamy biogram pani Alicji opracowany przez Juliusza Kuleszę, ppor. Samodzielnej Grupy PWB/17/S.

Alicja Madziar-Kostarska urodziła się 11.06.1918 r. w Petersburgu. Była córką Ignacego i Wandy Walczak-Walczewskiej.

W Warszawie ukończyła w 1936 r. szkołę średnią, a w 1939 Instytut Studiów Handlowych i Orientalistycznych. Okupację spędziła w Warszawie, chałupniczo produkując skarpety.

Od 1942 r. zaprzysiężona w Armii Krajowej, uczestniczka konspiracyjnych kursów sanitarnych.
 
Powstanie rozpoczęła na Woli jako dowódczyni patrolu sanitarnego kompanii ppor. „Watry” (Feliks Borecki) w składzie batalionu AK „Kiliński”. Wycofanie się z Woli na Stare Miasto odbyła w prze-formowanej kompanii, dowodzonej przez ppor. „Osę” (Edmund Osiejewski), od 11 sierpnia wchodzącej w skład załogi Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. 13 sierpnia została ranna w głowę przy ulicy Zakroczymskiej. Po utracie PWPW przeszła kanałami do Śródmieścia, gdzie kompania „Osy” objęła stanowiska w rejonie wylotu Nowego Światu i ulicy Książęcej. W końcowym okresie Powstania była pielęgniarką w szpitalu przy ul. Mokotowskiej.

Po Powstaniu do kwietnia 1945 przebywała w obozach jenieckich Sandbostel i Oberlangen (nr jeniecki 224295). Po uwolnieniu pracowała jako asystentka lekarza w ambulatorium dla byłych jeńców wojennych.

Do Warszawy wróciła w 1947 r., rozpoczynając pracę w Izbie Przemysłowo-Handlowej jako referentka, a później w przedsiębiorstwie Pracownie Sztuk Plastycznych.

Została żoną Tadeusza Kostarskiego, b. oficera 2. Pułku Strzelców Konnych, któremu pod koniec kampanii wrześniowej 1939 r. – wraz z grupą kolegów – przyznano Krzyże Virtuti Militari, o czym dowiedziano się po ponad dwudziestu latach. Zbadał to i doprowadził do pomyślnego finału syn dowódcy pułku, znany publicysta Andrzej Mularczyk, poświęcając temu film „Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni”.

Alicji na powstańczym szlaku towarzyszyła (łącznie ze służbą w PWPW) młodsza siostra Eugenia, zmarła w 1995 r.

Alicja Madziar-Kostarska była najstarszą uczestniczką bojów powstańczych o PWPW.

 

Cześć i chwała Bohaterom!

Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, na podstawie umowy nr UOD-DEM-1-385/001 z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, zawartej w dniu 10 grudnia 2013 r.
Komenda Stołeczna Policji, w partnerstwie z norweskim ID-Center oraz Polską Wytwórnią Papierów Wartościowych S.A. prowadzi projekt “Dokumenty – bezpieczeństwo i kontrola, w tym kontrola taktyczna”.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, na podstawie umowy nr UOD-DEM-1-385/001 z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, zawartej w dniu 10 grudnia 2013 r.